ਝਰੈ
ਝੜੈ, ਝੜਦਾ ਹੈ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਕਿਰਿਆ, ਵਰਤਮਾਨ ਕਾਲ; ਅਨ ਪੁਰਖ, ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਬ੍ਰਜ - ਝਰਨਾ; ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੜਣਾ (ਡਿਗਣਾ, ਹਿਲਣਾ/ਝੜਨਾ); ਲਹਿੰਦੀ - ਝੜਣ (ਤੁਪਕੇ ਡਿਗਣਾ, ਰਿਸਣਾ); ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝਡਇ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝਟਤਿ (झटति - ਡਿਗਦਾ ਹੈ)।
ਝਲੇ
ਪੱਖੇ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਕਰਤਾ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਬਹੁਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝਲਣਾ (ਪੱਖਾ ਝਲਣਾ); ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੱਲ (झल्ल - ਅਚਾਨਕ ਹੋਈ ਗਤੀਵਿਧੀ)।
ਝੜਿ
ਝੜ-ਝੜ ਕੇ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਪੂਰਬ ਪੂਰਣ ਕਿਰਦੰਤ (ਕਿਰਿਆ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ)।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੜਣਾ (ਡਿਗਣਾ, ਹਿਲਣਾ/ਝੜਨਾ); ਲਹਿੰਦੀ - ਝੜਣ (ਤੁਪਕੇ ਡਿਗਣਾ, ਰਿਸਣਾ); ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝਡਇ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝਟਤਿ (झटति - ਡਿਗਦਾ ਹੈ)।
ਝੜਿ
ਡਿਗ ਪਿਆ, ਲਹਿ ਗਿਆ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਸੰਜੁਗਤ ਕਿਰਿਆ, ਭੂਤ ਕਾਲ; ਅਨ ਪੁਰਖ, ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੜਣਾ (ਡਿਗਣਾ, ਹਿਲਣਾ/ਝੜਨਾ); ਲਹਿੰਦੀ - ਝੜਣ (ਤੁਪਕੇ ਡਿਗਣਾ, ਰਿਸਣਾ); ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝਡਇ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝਟਤਿ (झटति - ਡਿਗਦਾ ਹੈ)।
ਝੂਠ
ਝੂਠੀ, ਨਾਸ਼ਵਾਨ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਰਚਨਾ ਦਾ), ਕਰਤਾ ਕਾਰਕ; ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠਹ
ਝੂਠ ਵਿਚ, ਕੂੜ ਵਿਚ; ਨਾਸ਼ਵਾਨ ਵਿਚ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਅਧਿਕਰਣ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਬਹੁਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠਾ
ਝੂਠਾ, ਵਿਖਾਵੇ ਵਾਲਾ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਰੁਦਨੁ ਦਾ), ਕਰਤਾ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੂਠਾ (ਝੂਠਾ); ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁੱਧ, ਗ਼ਲਤ)।
ਝੂਠਾ
ਝੂਠਾ, ਬਿਨਸਨਹਾਰ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਤਨੁ ਦਾ), ਕਰਤਾ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੂਠ/ਝੂਠਾ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ (झूट्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠਿ
ਝੂਠ ਕਾਰਣ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਕਰਣ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੀ
ਝੂਠ ਵਿਚ, ਮਿਥਿਆ ਵਿਚ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਅਧਿਕਰਣ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ/ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠਾ (ਝੂਠਾ); ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਜੁਟ੍ਠ/ਝੂਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ* (झूट्ठ - ਨਕਲੀ/ਗਲਤ).
ਝੂਠੀ
ਝੂਠੀ, ਮਿਥਿਆ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਪ੍ਰੀਤਿ ਦਾ), ਕਰਮ ਕਾਰਕ; ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ/ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠਾ (ਝੂਠਾ); ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਜੁਟ੍ਠ/ਝੂਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ* (झूट्ठ - ਨਕਲੀ/ਗਲਤ).
ਝੂਠੁ
ਝੂਠਾ (ਪਸਾਰਾ), ਝੂਠਾ (ਖਿਲਾਰਾ)।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਜਗੁ ਦਾ), ਕਰਤਾ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੇ
ਝੂਠੇ (ਨੂੰ), ਝੂਠ ਵਿਚ ਗ੍ਰਸਤ (ਨੂੰ)।
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਸੰਪ੍ਰਦਾਨ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੂਠ/ਝੂਠਾ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ (झूट्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁੱਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੇ
ਝੂਠੇ, ਝੂਠ ਵਿਚ ਗ੍ਰਸਤ; ਬਿਨਸਨਹਾਰ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਜਗ ਦਾ), ਕਰਮ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੂਠ/ਝੂਠਾ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ (झूट्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁੱਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੇ
ਹੇ ਝੂਠਿਓ! ਹੇ ਝੂਠੇ (ਪ੍ਰਾਣੀਓ)! ਹੇ ਝੂਠ ਵਿਚ ਗ੍ਰਸਤ ਪ੍ਰਾਣੀਓ!
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਪ੍ਰਾਣੀ ਦਾ), ਸੰਬੋਧਨ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਬਹੁਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੂਠ/ਝੂਠਾ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ (झूट्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗ਼ਲਤ)।
ਝੂਠੇ
ਝੂਠੇ, ਝੂਠ ਵਿਚ ਗ੍ਰਸਤ; ਬਿਨਸਨਹਾਰ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਲੋਭ ਦਾ), ਅਧਿਕਰਣ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੂਠ/ਝੂਠਾ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ (झूट्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੇ
(ਹੇ) ਝੂਠੇ! (ਹੇ) ਝੂਠ ਵਿਚ ਗ੍ਰਸਤ!
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਸੰਬੋਧਨ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੂਠ/ਝੂਠਾ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂਟ੍ਠ (झूट्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁੱਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੈ
ਝੂਠੇ ਦਾ; ਨਾਸ਼ਮਾਨ ਦਾ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਸੰਬੰਧ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੈ
ਝੂਠੇ; ਨਾਸ਼ਵਾਨ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਧੰਧੈ ਦਾ), ਅਧਿਕਰਣ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੈ
ਝੂਠੇ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਲਾਲਚਿ ਦਾ), ਅਧਿਕਰਣ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਠੋ
ਝੂਠਾ, ਮਿਥਿਆ, ਬਿਨਸਨਹਾਰ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ (ਸਾਜੁ ਦਾ), ਕਰਤਾ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਸਿੰਧੀ - ਝੂਠੁ; ਬ੍ਰਜ - ਝੂਠ; ਅਪਭ੍ਰੰਸ਼ - ਝੁਟ੍ਠ/ਝੂਠ; ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ/ਜੂੱਠ/ਝੁਟ੍ਠ; ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੂੱਠ (झूठ्ठ - ਨਕਲੀ, ਅਸ਼ੁਧ, ਗਲਤ)।
ਝੂਰਹਿ
ਝੂਰੇਂਗਾ, ਦੁਖੀ ਹੋਵੇਂਗਾ; ਪਛਤਾਵੇਂਗਾ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਕਿਰਿਆ, ਭਵਿਖਤ ਕਾਲ; ਮਧਮ ਪੁਰਖ, ਪੁਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੁਰਨਾ (ਮੁਰਝਾਉਣਾ, ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ); ਲਹਿੰਦੀ - ਝੁਰਣ (ਸੋਗ ਵਿਚ ਝੂਰਨਾ); ਸਿੰਧੀ - ਝੁਰਣੁ (ਸੱਟ, ਅਸਫਲਤਾ ਕਾਰਣ ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ ਆਦਿ); ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਰਤਿ (झुरति - ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ)।
ਝੂਰਿ
ਝੂਰ ਕੇ, ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ; ਪਛਤਾਅ ਕੇ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਪੂਰਬ ਪੂਰਣ ਕਿਰਦੰਤ (ਕਿਰਿਆ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ)।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੁਰਨਾ (ਮੁਰਝਾਉਣਾ, ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ); ਲਹਿੰਦੀ - ਝੁਰਣ (ਸੋਗ ਵਿਚ ਝੂਰਨਾ); ਸਿੰਧੀ - ਝੁਰਣੁ (ਸੱਟ, ਅਸਫਲਤਾ ਕਾਰਣ ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ ਆਦਿ); ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਰਤਿ (झुरति - ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ)।
ਝੂਰੇਦੀ
ਝੂਰਦੀ ਹਾਂ, ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ; ਪਛਤਾਉਂਦੀ ਹਾਂ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਕਿਰਿਆ, ਵਰਤਮਾਨ ਕਾਲ; ਉਤਮ ਪੁਰਖ, ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ, ਇਕਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ - ਝੁਰਨਾ (ਮੁਰਝਾਉਣਾ, ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ); ਲਹਿੰਦੀ - ਝੁਰਣ (ਸੋਗ ਵਿਚ ਝੂਰਨਾ); ਸਿੰਧੀ - ਝੁਰਣੁ (ਸੱਟ, ਅਸਫਲਤਾ ਕਾਰਣ ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ ਆਦਿ); ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੁਰਤਿ (झुरति - ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ)।
ਝੋਕ
ਝੋਕੇ, ਹੁਲਾਰੇ।
ਵਿਆਕਰਣ: ਨਾਂਵ, ਕਰਮ ਕਾਰਕ; ਪੁਲਿੰਗ, ਬਹੁਵਚਨ।
ਵਿਉਤਪਤੀ: ਭੋਜਪੁਰੀ - ਝੋਂਕ (ਹਵਾ ਦਾ ਝੋਕਾ); ਬ੍ਰਜ - ਝੁੰਕ/ਝੌਂਕ/ਝੋਂਕ (ਝੁਕਾਵ; ਝਟਕਾ; ਵੇਗ; ਹੁਲਾਰਾ); ਬੰਗਾਲੀ - ਝੁੰਕਾ (ਝੁਕਣਾ); ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ - ਝੁੱਕਤਿ* (झुक्कति - ਝੁਕਦਾ ਹੈ, ਤੋੜਦਾ ਹੈ)।